Cleopatra (1934)

1934, de Production Code is net formeel ingevoerd. Cecil B. Demille laat zich echter niet uit het veld slaan. De film opent met het goedkeuringsstempel, waarna DeMille doodleuk begint met het tonen van een welgevormd en tactisch belicht vrouwenlichaam dat de fantasie van de kijker tot het uiterste prikkelt.

Als vervolgens Claudette Colbert (Cleopatra) verschijnt in weinig meer dan een strategisch geplaatste sjaal is duidelijk dat de Hays commissie echt nog moet wennen aan haar taken.

Dit is de voorbode van een zinnenprikkelend schouwspel waar het oude Rome en Egypte voor DeMille vooral een excuus lijken te zijn om op het gebied van decor en aankleding geweldig uit te pakken.

Helaas wordt dit af en toe onderbroken door nogal onzinnige dialogen, en heeft DeMille ook nogal last van een verhaal dat verteld moet worden. Daar moet deze film het dan ook niet van hebben. De statische verhaalgerelateerde scenes halen de vaart er behoorlijk uit. Maar wie daar doorheen kijkt wordt beloond met een opmerkelijk viseel spektakel waarin lijf en leden van zowel de vrouwelijke als de mannelijke cast in volle glorie worden getoond.

Hoogtepunt daarbij is de verleidingsscene van Marcus Antonius door Cleopatra. Haar dienaressen kronkelen wellustig over de grond omring door exotische flora en fauna. Vooral de in een miniscule leather-outfit gestoken, met een zweep knallende man is een opmerkelijk gezicht in deze uitzinnige scene.

Ook opvallend is de toch nog vrij bloederige veldslag op het einde, waarin vooral de snelle montage voor spanning zorgt.

Ik kan me voorstellen dat historici hier met plaatsvervangende schaamte naar kijken, maar voor iedereen die interesse heeft in een exotisch stukje Hollywood filmgeschiedenis is deze Cleopatra een feest voor de ogen.

Visueel zaten er inderdaad mooie stukjes in, toch vond ik het teveel op een toneelstuk lijken. De dialogen waren langdradig en saai en halen inderdaad de vaart eruit waardoor deze film mij absoluut niet kon boeien. Van alle films van DeMille die ik gezien heb vond ik deze de slechtste.

* Blu-ray review.

Bombastische film over Cleopatra en haar relaties met Julius Caesar en Marcus Antonius. Zoals zo vaak bij DeMille is het voornaamste slachtoffer van diens flamboyante aanpak het verhaal, dat net als het acteerwerk nauwelijks iets voorstelt. Gezien de aankleding (sic) van Claudette Colbert en haar hofdames is het DeMille volgens mij in de eerste plaats te doen om prikkelende beelden, die destijds nog net door de mazen van de Hays Code konden glippen. Een film om gauw te vergeten.

Het is dat Claudette Colbert erin speelt anders niet eens gezien. Een film die in die tijd misschien heel spectaculair was. Groots opgezet net als die musicals, maar bombastisch en toneelmatig. Lijkt me alleen (nog) leuk voor liefhebbers van oude Hollywood kostuumdrama's. 2.0

De film was in 6 weken geschoten lees ik bij IMDb en Adolphe Menjou, een misschien beter keus was ook de rol aangeboden van Ceasar, gespeeld door Warren William.

Een klassieker met een dubbel gevoel. Actrice Claudette Colbert kan de film perfect dragen en steelt de show als Cleopatra. Regisseur Cecil B. DeMille kent dit genre vrij goed en maakt er een epische film van. Tegelijk is het nogal cliché en voelt de film al snel verouderd aan. We zijn ondertussen een paar jaar verder en dit is een film die duidelijk verbeterd is met de jaren. Het kan nog grootser, met meer drama, beter acteerwerk en historische iets correcter. En zonder Colbert in deze film en het feit dat Cleopatra wel bekend is, had dit in de vergeethoek geraakt.

rick@themovies vat het wat mij betreft erg goed samen. Het idee achter Cleopatra lijkt te zijn een stoffig verhaal sexy te maken voor een modern publiek. Dat verder niet zoveel om exacte geschiedenis geeft. Ik vindt dat trouwens prima, er zit veel te veel kolder in deze film, om ook maar een moment te overwegen de film serieus te nemen. Ik vermoed dat een publiek uit die tijd, hier ook eerder met een "Galaxy of the Guardians" glimlach naar zit te kijken, dan dat het denkt iets op te steken over Egypte of Rome.

Mooie Femme Fatale rol van Colbert. De film is duidelijk met plezier gemaakt. Grappig om te zien dat men net als nu, niet al te beste special effects en actiescenes opleukt door super snel te monteren. Die truc is dus ook al zo oud als de weg naar Rome.

Zoals al vermeld is dit een van de eerste films die onder de Hays code valt. No.80 om precies te zijn zelfs. Dat is toch wel erg apart. Want ik zou hem zelf absoluut als pre-code indelen. Ik ben niet direct een pre-code expert. Maar van wat ik zie valt me een bepaalde zwierige cheekiness op in het acteren en de presentatie. Het is allemaal niet zo serieus.

Claudette Colbert is misschien qua uiterlijk niet de ideale Cleopatra, maar ze slaat zich er toch goed doorheen. Henry Wilcoxon was ook prima als Marcus Antonius. Verhaaltechnisch is Cleopatra enigszins belemmerd omdat DeMille te veel wil vertellen, maar de weelderige sets en al even weelderige hofdames maken er toch wel een behoorlijk spektakel van.

Al genoemd is de verleidingsscène, dat vond ik ook het absolute hoogtepunt, bizar en groots tegelijk, die bovendien eindigt met een spectaculaire zoom-out. De oorlogsscènes waren helaas wat minder indrukwekkend, was een beetje vlees noch vis, en een paar scènes (die met de Egyptische strijdwagens) leken te komen uit DeMilles Ten Commandments uit 1923.

De film, prachtig geregisseerd door Cecil B. DeMille, blijft een lust voor het oog. Claudette Colbert - die we eerder zagen schitteren als keizerin Poppaea in The Sign Of The Cross (1932, van dezelfde regisseur) – geeft haar rol van Cleopatra een flair die niet onderdoet voor die van Elizabeth Taylor in de film Cleopatra uit 1963 van regisseur Joseph L. Mankiewicz.

Warren William speelt een indrukwekkende Julius Caesar; in hetzelfde jaar zou hij samen met Colbert spelen in Imitation Of Life, een voor die tijd zeer vooruitstrevend verfilmd verhaal. De knappe 29-jarige Henry Wilcoxon maakt met zijn rol van Marcus Antonius zijn Amerikaanse filmdebuut en zou vaker terugkeren in films van DeMille in de hoedanigheid van de mannelijke hoofdrolspeler. Colbert, die bij het grote publiek vooral bekend werd met de film It Happened One Night (1934) kreeg voor al de drie de films waarin ze in 1934 speelde een Oscarnominatie en ging met een Oscar voor de laatst genoemde film naar huis.

Vele films van DeMille zijn een lust voor het oog. De tableau vivants zijn schitterend, de vele scènes indrukwekkend. De slotscène, wanneer de Romeinse overwinnaars de audiëntiezaal binnenstormen nadat Cleopatra net zelfmoord heeft gepleegd, is een magnifiek einde te noemen. De montage is op zijn best te noemen in de scènes rondom de oorlogsvoering tussen Antonius en Octavianus. Joseph Schildkraut is geweldig in zijn rol van Herodus en C. Aubrey Smith prachtig in zijn rol van Enobarbus.

Na de enorme flop van Cecil B DeMille film "Four Frightened people",wilde Paramount-baas Adolphe Zukor dat De Mille weer een historisch drama zou gaan maken, dit keer met heel veel seks.

Dat laatste is zeker gelukt.

Ik vond de film eigenlijk typische Cecil B DeMille-kitsch.

Claudette Colbert vond ik -in tegenstelling tot anderen hier- niet echt overtuigend, ik zie haar graag en veel liever in komedies.

De dialogen vond ik erg oubollig en veel kapsels en meubels in de film zijn meer uit het jaar 1934, dan in de tijd waarin Cleopatra leefde.

Het verhaaltje is eigenlijk vrij mager : De Egyptische koningin Cleopatra wil met de leiders van Rome samen werken en verleidt eerst Julius caesar (Warren William) en na diens dood , Mark Anthony (Henry Wilcoxon).

Ze weet Mark Anthony met seks te verleiden, ze organiseert een orgie, waarin een bodybuilder in een leren string met een zweep schaars geklede- in tijgerpakjes geklede- vrouwen over de grond laat kronkelen.

In een close-up van Mark Anthony zien we hem verlekkerd het schouwspel bekijken, waarna in de volgende scene de verdragen tussen Egypte en Rome zijn vastgelegd.

Ook scenes waar Mark Anthony en Cleopatra op een bed liggen en beginnen te vrijen, waarna de dienaressen van Cleopatra een gordijn voor het bed ophangen,laat weinig te raden over, wat zich daar afspeelt.

Wonderlijk genoeg kwam de film door de net ingestelde -zeer strenge- productie-code heen.

Deze film werd een gigantisch groot kassucces.

Ik ga het hier niet allemaal quoten, maar de review van andrew39 geeft vrijwel exact weer hoe ik de film beleefd heb.

Alleen wil ik er nog aan toevoegen dat ik hier veel meer van genoten heb (en de hele entourage indrukwekkender vond) dan van de remake uit 1963.

Colbert (wat een vrouw!) deed mij ook veel meer dan Taylor,

Ik heb de meeste Cleopatra verfilmingen gezien, maar dit is mijn favoriet, en m.i. is Colbert de beste actrice in de hoofdrol.

Jammer dat Wilcoxon het soms teveel aandikte.

Ik heb de indruk dat hij in zijn gebruikelijke theater-modus te werk ging, veel filmervaring had hij nog niet.

Een verbluffend visueel spektakel, dat ik graag in kleuren gezien zou hebben.