Atoombomaanvalle van Hiroshima en Nagasaki

Op 6 en 9 Augustus 1945 het die Verenigde State twee atoombomme oor onderskeidelik die Japannese stede Hiroshima en Nagasaki laat ontplof. Die bomaanvalle het tussen 129 000 en 226 000 mense doodgemaak, van wie die meeste burgerlikes was, en bly die enigste gebruik van kernwapens in 'n gewapende konflik. Japan het op 15 Augustus aan die Geallieerdes oorgegee, ses dae ná die bombardement van Nagasaki, die Sowjetunie se oorlogsverklaring teen Japan en die inval in die Japannese besette Mantsjoerye. Die Japannese regering het die instrument van oorgawe op 2 September onderteken, wat die oorlog effektief beëindig het.

In die laaste jaar van die Tweede Wêreldoorlog het die Geallieerdes voorberei vir 'n duur inval op die Japannese vasteland. Hierdie onderneming is voorafgegaan deur 'n konvensionele bom- en brandbomveldtog wat 64 Japannese stede verwoes het. Die oorlog in die Europese teater het geëindig toe Duitsland op 8 Mei 1945 oorgegee het, en die Geallieerdes het hul volle aandag op die Stille Oseaan-oorlog gevestig. Teen Julie 1945 het die Geallieerdes se Manhattan-projek twee tipes atoombomme vervaardig: "Little Boy", 'n verrykte uraangeweer-tipe splytingswapen, en "Fat Man", 'n plutonium-inploffing-tipe kernwapen. Die 509ste saamgestelde groep van die Amerikaanse weermag se lugmagte is opgelei en toegerus met die gespesialiseerde Silwerplaat-weergawe van die Boeing B-29 Superfortress, en na Tinian in die Mariana-eilande ontplooi. Die Geallieerdes het in die Potsdam-verklaring op 26 Julie 1945 'n beroep gedoen op die onvoorwaardelike oorgawe van die Keiserlike Japannese gewapende magte; die alternatief was "spoedige en algehele vernietiging". Die Japannese regering het die ultimatum geïgnoreer.

Die toestemming van die Verenigde Koninkryk is verkry vir die bombardement, soos vereis deur die Quebec-ooreenkoms, en bevele is op 25 Julie deur generaal Thomas Handy, die waarnemende stafhoof van die Verenigde State se weermag, uitgereik dat atoombomme teen Hiroshima, Kokura, Niigata en Nagasaki gebruik moet word. Hierdie teikens is gekies omdat dit groot stedelike gebiede was wat ook militêr belangrike fasiliteite gehad het. Op 6 Augustus is "Little Boy" op Hirosjima laat val. Drie dae later is "Fat Man" op Nagasaki laat val. Oor die volgende twee tot vier maande het die uitwerking van die atoombomaanvalle tussen 90 000 en 146 000 mense in Hirosjima en tussen 60 000 en 80 000 mense in Nagasaki gedood; ongeveer die helfte het op die eerste dag plaasgevind. Vir maande daarna het baie mense aanhou sterf aan die gevolge van brandwonde, bestralingsiekte en beserings, vererger deur siekte en wanvoeding. Alhoewel Hiroshima 'n aansienlike militêre garnisoen gehad het, was die meeste van die dooies burgerlikes.

Geleerdes het omvattend die uitwerking van die bomaanvalle op die sosiale en politieke karakter van die daaropvolgende wêreldgeskiedenis en populêre kultuur bestudeer, en daar is steeds baie debat oor die etiese en wetlike regverdiging vir die bomaanvalle. Ondersteuners beweer dat die atoombomaanvalle nodig was om 'n einde aan die oorlog te bring met minimale ongevalle; kritici glo dat die bomaanvalle 'n oorlogsmisdaad was en onnodig vir die einde van die oorlog, en beklemtoon die morele en etiese implikasies van die opsetlike kernaanval op burgerlikes.

Atomic Bomb Casualty Commission - ABCC

Die Atomic Bomb Casualty Commission (kommissie vir atoombom slagoffers) was 'n kommissie wat in 1946 gestig is in ooreenstemming met 'n presidensiële riglyn van Harry S. Truman. Die enigste doel van die kommissie was om navorsing te doen oor oorlewendes van atoombomme, omdat hulle geglo het dat hulle hierdie kans nie weer sou kry voordat 'n volgende wêreldoorlog sou plaasvind. Daarom het hierdie kommissie die gesondheid van die Hibakusha ondersoek, maar hulle nie behandel nie. Die Amerikaanse leiers het die behandeling van die Hibakusha as erkenning van die verantwoordelikheid vir hulle beserings beskou. As gevolg hiervan het die Hibakusha gevoel dat hulle as proefpersone deur die ABCC-kommissie behandel is.

Die ABCC-kommissie het ook gefokus op die Nishiyama distrik van Nagasaki. Tussen die hipokentrum en Nishiyama was daar berge wat beteken dat die straling en hitte van die ontploffing nie direk tot in Nishiyama kon bereik nie, en daar was ook geen skade nie. Maar weens die neerdalende as en reën was daar steeds 'n groot hoeveelheid straling teenwoordig. Daarom is daar na die oorlog gesondheidsondersoeke gedoen sonder om die bevolking oor die doel daarvan in te lig. Aanvanklik is die ondersoeke in Nishiyama deur die Amerikaanse weermag uitgevoer, maar later is dit aan die ABCC-kommissie oorgedra.

'n Paar maande na die atoombombardemente het die mense in Nishiyama 'n betekenisvolle toename in die aantal witbloedselle getoon. By diere kan leukemie ontstaan na blootstelling van die hele liggaam, so hulle wou ondersoek wat by mense gebeur. Osteosarcoom is ook by mense vastgesteld na die orale inname van radioaktiewe materiaal. Volgens die verslag wat die ABCC-kommissie geskryf het, was die inwoners van die Nishiyama-distrik, wat nie direk deur die atoombombardemente getref is nie, 'n ideale bevolking om die effekte van reststraling te observeer.

Die VSA het die navorsing oor reststraling voortgesit nadat Japan onafhanklik geword het, maar die resultate is nooit aan die inwoners van Nishiyama deurgegee nie. As gevolg hiervan het die inwoners na die Tweede Wêreldoorlog in landbou volgehou en het die aantal leukemiepasiënte toegeneem en het meer mense gesterf.

Na die atoombombardemente wou Japanse wetenskaplikes navorsing doen om die hibakusha te help genees, maar die SCAP het nie Japannese toegelaat om navorsing oor die skade deur die atoombom te doen nie. Veral die reëls tot 1946 was streng, wat gelei het tot meer sterfgevallen weens straling.

As die Hibakusha weier om roetine mediese ondersoeke te ondergaan, het die ABCC gedreig om hulle voor die oorlogshof te bring weens oorlogsmisdade. Boonop, as die Hibakusha gesterf het, het die ABCC persoonlik hulle huise besoek en hulle liggame vir 'n autopsie weggeneem. Die ABCC-kommissie het ook probeer om die liggame van 'n doodgeboren tweeling vir navorsing mee te neem. Daar word geglo dat minstens 1 500 organe na die Armed Forces Institute of Pathology in Washington gestuur is.